دروس و دیدارها

فیلم روز

هیجدهم ذى الحجه، روز عید سعید غدیر است؛ روزى که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در راستاى اجراى فرمان پروردگار، على بن أبی طالب (علیه السلام) را به ولایت منصوب‏ کرد و رسما خلافت آن حضرت را به همه مسلمانان اعلام کرد.

در آخرین‏ سال‏ عمر پیامبر (صلی الله علیه و آله) مراسم حجة الوداع، با شکوه هر چه تمام تر در حضور آن حضرت به پایان رسید، یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله) از خوش‏حالى درک این عبادت بزرگ در پوست خود نمی گنجیدند.

آفتاب حجاز بر کوه ها و دره‏ ها آتش می پاشید، ظهر نزدیک شده بود، کم کم سرزمین جحفه و سپس بیابان هاى خشک و سوزان‏ «غدیر خم» از دور نمایان می شد.

اینجا در حقیقت چهارراهى است که مردم سرزمین حجاز را از هم جدا می کند، راهى به سوى مدینه در شمال، و راهى به سوى عراق در شرق، و راهى به سوى غرب و سرزمین مصر و راهى به سوى سرزمین یمن در جنوب‏.

ناگهان دستور توقف از طرف پیامبر (صلی الله علیه و آله) به همراهان داده شد.

مسلمانان با صداى بلند آنهایى را که در پیشاپیش قافله در حرکت بودند به بازگشت دعوت کردند؛ و مهلت دادند تا جاماندگان نیز برسند.

مؤذن پیامبر (صلی الله علیه و آله) با صداى الله اکبر مردم را به نماز ظهر دعوت کرد؛ مردم به سرعت آماده نماز شدند، تا اینکه نماز ظهر تمام شد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) به آنها اطلاع داد که همه باید براى شنیدن یک پیام تازه الهى خود را آماده کنند؛ لذا منبرى از جهاز شتران‏ ترتیب داده شد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر فراز آن قرار گرفت.

ناگهان مردم دیدند پیامبر (صلی الله علیه و آله) به اطراف خود نگاه کرد گویا کسى را جستجو می کند.

همین که چشمش به على (علیه السلام) افتاد، خم شد و دست او را گرفت و بلند کرد؛ آنچنان که سفیدى زیر بغل هر دو نمایان شد و همه مردم او را دیدند و شناختند که او همان افسر شکست ناپذیر اسلام است.

در اینجا صداى پیامبر (صلی الله علیه و آله) رساتر و بلندتر شد و فرمود: «فمن کنت مولاه فعلى مولاه؛ هر کس من مولا و رهبر او هستم؛ على علیه السلام، مولا و رهبر او است» (الدر المنثور، ج 2، ص 259)

و اینگونه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر خم، به فرمان خداوند، على (علیه السلام) را به امامت و جانشینى خود منصوب‏ کرد و خلافت او را بر مؤمنین اعلام کرد.

در این هنگام شور و غوغایى در میان مردم افتاد و به على (علیه السلام) این موقعیت را تبریک ‏گفتند، چیزى نگذشت که این مسأله در بلاد و شهرها منتشر شد.

این نیست جز نگه داشتن نور حق در تمام‏ قرون و اعصار و اتمام حجت‏ نسبت به خلافت و ولایت على (علیه السلام) بر تمام نسل ها.

Makarem.ir 4 روز قبل

عید غدیر

0 0 7029 117

عدم وصیت پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلّم) درباره خلیفه بعد از خود!

پرسش : آیا عقلاً قابل پذیرش است که پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلّم) بعد از خود کسی را به عنوان وصی و جانشین معرفی نکرده باشد ؟پاسخ اجمالی: این ادّعا آنقدر بی اساس است که حتی بزرگان اهل سنت در آن دچار تردید شده اند؛ دکتر احمد محمود صبحی می گوید: آیا می شود باور کرد پیامبر(ص) مردم را بدون تعیین رهبر و خلیفه بعد از خود رها کند؟ واگر بر فرض چنین باشد آیا به ذهن کسی خطور نکرد که از پیامبر(ص) سؤال کند جایگزین تو، و رهبر آینده چه کسی خواهد بود؟
ابن ابی الحدید می گوید: در شگفتم که آنان از چگونگی تجهیز پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلّم) و طریقه کفن و دفن ایشان سؤال می کنند، اما در مورد خلافت بعد از پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلّم) سؤال نمی کنند و من نمی دانم در این رابطه چه بگویم؟

پاسخ تفصیلی:

این نسبت آنقدر واهی و بی اساس است که حتی برخی از بزرگان اهل سنت نیز در این مساله دچار حیرت و تردید شده اند، از جمله: دکتر احمدمحمود صبحی (نویسنده معروف مصری) در کتاب (نظریه الامامه لدی الشیعه الاثنی عشریه) می گوید: «آیا می شود باور کرد پیامبر (صلی الله علیه وآله) مردم را بدون تعیین رهبر و خلیفه بعد از خود رها کند؟ ( و اگر بر فرض چنین باشد) آیا به ذهن کسی خطور نکرد که از پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال کند جایگزین تو، و رهبر آینده چه کسی خواهد بود؟ آنان که در مورد همه چیز ( به اصطلاح از سیر تا پیاز) از پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال می کردند، حتی از مسائل دنیوی، مانند چگونگی باروری درخت خرما، و یا معالجه درد معده و امثال آن ....چگونه از پیامبر(صلی الله علیه و آله) در این مورد سوالی نکردند، در حالی که می دانستند پیامبر(صلی الله علیه و آله) انسان است و او نیز می میرد، زیرا قرآن به آنان گفته بود «اِنَّکَ مَیِّتٌ وَ اِنَّهُم مَیِّتُونَ» (تو می میری و آنان نیز می میرند).
امّا شیعه پاسخ آن را یافته است، شیعه می گوید: چون مرگ پیامبر(صلی الله علیه و آله) نزدیک شد...» سپس دکتر صبحی حدیث غدیر و مسائل مربوط به آن را ذکر می کند.
همچنین ابن ابی الحدید میگوید: در شگفتم از اینکه آنان از چگونگی تجهیز پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال می کنند، اما در مورد مسئله خلافتبعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال نمی کنند، در حالی که اهمیت زمامداری بیش از سوال در مورد کفن و دفن، و چگونگی نمازخواندن بر جنازه پیامبر(صلی الله علیه و آله) است، و من نمی دانم در این رابطه چه بگویم ؟»
امّا همانطور که دکتر صبحی اعتراف دارد شیعه پاسخ به این حیرت زدگی و تردید را یافته است زیرا با توجه به اهتمامی که قرآن به اصل امامت و حتی تعیین مصداق آن داشته است هرگز تصور نمی شود که نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) آن را نادیده گرفته و توجهی به آن نداشته باشد در حالی که بلافاصله پس از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) آگاهان و خبرگان به مسائل سیاسی ضرورت آن را درک کرده، و تلاش کردند، رهبری برای حکومت اسلامی در نظر بگیرند، چنانچه کسانی که در سقیفه بنی ساعدهگرد آمدند هدفشان همین بود.
و از جمله افراد سرشناس عباس عموی پیامبر(صلی الله علیه و آله) بود که چون مرگ را در چهره رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مشاهده کرد ضرورت وجود خلافت و رهبری را درک کرده و از علی(علیه السلام ) خواست تا در این رابطه از پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال کند.
چگونه ممکن است که مردم در آن زمان از چگونگی تجهیز و تدفین پیامبر(صلی الله علیه و آله) سوال کردند، اما از مسئله مهمتر که خلافت بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) است غفلت نمودند و یا غفلت ننموده ولی پیامبر(صلی الله علیه و آله) پاسخ آنان را نداد و تکلیف آنان را روشن نساخت؛ مردمی که این آگاهی را داشتند که خطرات زیادی حوزه اسلام را تهدید می کند و برای همین پیشنهاد دادند ارتش اسلام مدینه را تخلیه نکند، آیا نمی دانستند که لااقل همین ارتش موجود بدون رهبر اداره نمی شود؟ آنان این شعور را داشتند که فرماندهی جوانی را به بهانه بی تجربگی نپذیرند، اما این احساس را نداشتند که جامعه بدون رهبر اداره نمی شود.
پس نه پیامبر(صلی الله علیه و آله) از این موضوع غفلت داشته است، و نه مردم؛ چرا که حکومت، بعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله) از مهمترین مسائل، و از مسئولیت های بزرگ آن حضرت محسوب می شد، مسئله ای که خداوند بزرگ، به سرانجام رسیدن رسالت پیامبر را منوط به ابلاغ آن می داند: «یا ایُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ مَا اُنزِ لَ اِلَیکَ مِن رَبِّکَ وَ اِن لَم تَفعَل فَمَا بَلَّغتَ رِسَالَتَه وَاللهُ یَعصِمُکَ مِنَ النَّاسِ»:؛(ای رسول گرامی، آنچه به تو دستور داده شده، به انجام رسان، و اگر انجام ندهی بدان که رسالت پروردگار را انجام نداده ای، و خداوند تو را از مردم حفظ می کند) و تکامل دین و تمامیّت نعمت خود را، مرهون اجرای فرمان امام علی(علیه السلام) می داند. آنجا که می فرماید:
«اَلیَومَ اَکمَلتُ لَکُم دِینَکُم وَ اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الاِسلاَمَ دِیناً»
پس با اندک تاملی می توان دریافت که به هیچ وجه پیامبر(صلی الله علیه و آله) در این رابطه سکوت ننموده است و ساحت مقدس آن حضرت از چنین نسبتی مبرّاست.

Makarem.ir 2 سال قبل